De mooiste mensen… zijn echt

De mooiste mensen zijn de mensen in je leven die echt zijn.

Ernest Hemingway zei ooit: “De mooiste mensen die we tegenkomen in het leven zijn vaak degenen die door vuur zijn gelopen. “En als je ooit iemand zoals deze hebt ontmoet – iemand wiens aanwezigheid aanvoelt als warmte op een koude dag – dan weet je precies wat hij bedoelde.

Deze mensen zijn geconfronteerd met het soort pijn dat een persoon van binnen uit hervormt. Ze hebben verlies gekend en zijn door het leven open gebroken. Ze hebben momenten gekend die hen ademloos achter lieten en ze hebben de diepte van zichzelf gezien.

Ze zijn op de proef gesteld en ze zijn door het donker gegaan. Ze kennen de diepte in zichzelf en weten dat ze op een punt zijn geweest dat ze niet meer verder leken te kunnen, maar in de overgave waartoe ze werden gedwongen, kwamen ze opnieuw tevoorschijn zoals de zon elke dag weer opkomt. Met een presentie en waardigheid die niet is na te doen, want het gaat niet om uiterlijk maar om essentie.

Ware schoonheid vind je in de stille kracht van iemand die gebroken is geweest, maar besloot het hart niet te sluiten. Het is in de zachtheid van een hart dat alle reden heeft om bewaakt te worden maar toch ervoor kiest om lief te hebben. Het zit in de manier waarop ze luisteren, niet alleen om te antwoorden, maar om te begrijpen.

Het zit in de manier waarop ze naast je staan en lopen of zitten. Niet om iets te halen, maar om bij je te zijn vanuit een stille aanwezigheid. Om je te horen zonder dat ze oordelen. Ze kennen de stilte in hun hart en hoeven niet hun gelijk te halen, want deze stilte in hun hart is onverdedigd. Je voelt de kracht van hun aanwezigheid als ze bij je zijn, totaal beschikbaar voor wat zich voordoet. Ze hebben geen agenda meer en hoeven zich niet anders voor te doen dan zijn ze zijn. 

Ze hebben hun illusies opgegeven en ze zijn echt geworden. Ze hebben zichzelf gevonden en ze geven je toestemming om ook jezelf te zijn. Je hoeft niets anders te zijn. Deze mensen zijn echt. Ze hoeven zich niet anders voor te doen, ze maken zich geen illusies meer over de maakbaarheid.

Ze stralen een eenvoud uit en een helderheid in hun ogen. Ze stralen geen licht uit omdat het leven altijd zo licht is geweest. Ze stralen omdat ze door de reis naar binnen hebben gemaakt. Ze konden niet anders.

Ze hebben momenten meegemaakt waarop het gewicht van de wereld hen bijna brak, maar in plaats van het hen te laten harden, lieten ze het hen verzachten tot iets nog buitengewoners; iemand die aanwezig is als een zachte, stille kracht en weet hoe ze anderen zich veilig, gezien en geliefd kunnen laten voelen.

Wat ze mooi maakt is dat ze geen erkenning hoeven voor hun bestaan. Ze dragen zichzelf en hun pijn is een stille herinnering aan hun veerkracht. Ze begrijpen het leven niet alleen door hun eigen lens, maar door de diepte van hun ervaringen, ze zien de wereld, en mensen, niet zoals ze zijn, maar zoals ze zouden kunnen zijn.

Deze mooie mensen zijn zeldzaam. Ze bezitten de ware schoonheid, de kracht van stilte en presentie. Het kan niet gekocht, geforceerd of vervalst worden. Dus als je ooit iemand zoals deze ontmoet, hou ze dan dichtbij. Hun licht brandt niet voor zichzelf alleen, het is een licht dat bestaat om anderen naar huis te leiden.

Wie in je leven draagt dit soort schoonheid? Hoe hebben hun kracht en vriendelijkheid je geraakt?

 – Deze tekst is vertaald en bewerkt geinspireerd op een tekst van coach Mantas –