De geboorte van een boek: Stilte Z I J N

Stilte  Z I J N…

Dit boek is geschreven voor iedereen die verlangt naar waarheid. Als jong kind was ik al geïnteresseerd in de aard van het leven, van de werkelijkheid en in het wezenlijke in onszelf. s Avonds voor het slapen gaan bad ik tot God. Het gaf mij een gevoel van veiligheid en ik voelde me verbonden met iets groters: een stille aanwezigheid. Als ik mijn ogen sloot en de aandacht naar binnen bracht, ervaarde ik Stilte. Het was liefdevol, sereen en allesomvattend. Iets in mij zei dat ik daarop kon vertrouwen, dat het goed was. 

Je las net de inleiding van mijn boek…

En het is moeilijk om te omschrijven waar dit boek over gaat. Het gaat over stilte en bewustzijn als je ware aard, het gaat over je diepere wezen. Het gaat over vrijheid en een diepe rust die je in jezelf kunt vinden. Ik was er een half leven naar op zoek. Ergens leek het alsof ik het was verloren als kind. Ik verloor het onderweg in mijn jeugd zoals we allemaal onderweg zijn in de westerse wereld. We zijn onderweg. Ergens naar toe. Naar de toekomst. Naar geluk. Ergens buiten onszelf, daar gloort geluk. Daar aan de horizon. Druk doende geluk te vinden, plaatsen we onszelf in het middelpunt van het leven en proberen we iemand te worden.

Maar een gebeurtenis in mijn leven, toen ik 27 jaar oud was, het verlies van een hartsvriendin, bracht mij weer terug. De wereld stond stil. Ik begon met yoga – de weg van verbinding – en dat liet mij nooit meer los. In 2009 was er tijdens een retreat een eenheidservaring. Alles opende zich, ik verdween en er was slechts eindeloze eeuwigheid. Vol vrede, vervuld van zichzelf en intens liefdevol. Ik was me heel erg bewust van deze ervaring en tegelijkertijd was ik compleet verdwenen.

Ik realiseerde me toen nog niet dat deze tijdelijke bewustzijnservaring niet kon zijn wat ik zocht. Iets tijdelijks kan niet zijn wat je ten diepste bent. Het wordt door iets permanents waargenomen. Iets wat zich bewust is van elk tijdelijk verschijnsel.

In de jaren daarna, jaren van zelfonderzoek en contemplatie, vond er innerlijke een shift plaats. Er viel steeds meer weg. Steeds minder ideeën, minder denkverhaal en persoonlijke wil. Steeds meer stilte toelaten. Steeds meer durven voelen. Steeds meer aanwezig zijn. Steeds meer overgave, buigen en breken… het is een innerlijke reis die nooit meer ophoudt. Ik ontmoette Ananto en er was een diepe, wederzijdse herkenning. Hij hielp mij en redigeerde ook dit boek. Ik bezocht jarenlang satsangs en las eindeloos boeken over eenheid, bewustzijn en non-dualiteit.

Het mooie is dat dat ook weer stil viel. Op een dag zag ik dat al dat zoeken, de werkelijke vrijheid in de weg staat. Dat het gaat over niets meer weten. Een diepe overgave aan het leven, met een open hart, een diepe overgave aan kwetsbaarheid. Daarmee ontstaat een geheel nieuw leven: levendig, mysterieus, onbekend, puur en zonder spanning verbonden met het denken. Je ziet dat het leven geheel onpersoonlijk plaatsvindt.

In de zomer van 2013 – tijdens een vakantie – kwam er een grote woordenstroom op en ik schreef alles op. Het is paradoxaal: woorden over stilte en bewustzijn. Iets wat onnoembaar is en nauwelijks omschreven kan worden. En toch kun je het herkennen,  als je er over leest.

In 2020 de corona-crisis viel mijn werk grotendeels weg en ineens was er de ruimte om het boek af te schrijven. Nu is er dit boek. Ik hoop met het boek iets over te brengen van de onvoorwaardelijke liefde van je diepere wezen en je te herinneren aan eenheid. 

Het boek beschrijft je ware aard als stilte en bewustzijn. De schrijver Adyashanti inspireerde mij met zijn boek Dansende Leegte. In het boek Stilte Z I J N verwijs ik naar het proces zoals hij dat beschreef in het boek Dansende Leegte:  Ontwaken op het niveau van het denken, op het niveau van het hart en het niveau van de buik. Hij weet als geen ander woorden te geven aan het vormloze open bewustzijn die synoniem is met Stilte. Lees hier een prachtig fragment.